Âfetzedelerin ağzından,
“Evimiz gitti, hiç bir şey alamadık. Hayvanlarımızı kurtaramadık…”
Maddi kayıp, göz önünde…
Diğer yandan, maddi kaybı karşılayabilecek durumu olan, ‘ihtiyacı olanlar yardım alsın’ diyende de acı var…Giden, yalnız madde değıl, maddeye isle(n)mis anılar, emekler…
Olmazsa olmaz,
Yara sarmak, yaşamı yeniden yeşertmek çabamız. Ancak kayıpların dokunduğu yerlerin hassasiyetini görmek, acısına, yasına müsade etmek gerekmekte….
Travmanın yankısı, hayvanları kurtulan insanın ‘meralar yandı, ne yiyecekler’ kaygısının dilinde geleceğe uzanıyor
Geçmişin geleneğiyle toprağa emek verenlerin ahı duyuluyor …
Acıya sahip çıkmanın, insana sorumlu olduğunu hatırlatan bir yanı var,
dünya evinde…